Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Loretańskiej

Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Loretańskiej powstało 31 lipca 1920 roku. Założycielem zgromadzenia jest bł. ks. Ignacy Kłopotowski, ówczesny dziekan praski i proboszcz parafii Matki Bożej Loretańskiej w Warszawie. Początkowo loretanki stanowiły związek religijny posiadający ustną aprobatę arcybiskupa warszawskiego, Aleksandra Kakowskiego. Kanoniczna erekcja zgromadzenia nastąpiła 19 maja 1928 roku. W ten sposób powstało Pobożne Stowarzyszenie Sióstr Loretanek. Po drugiej wojnie światowej, w 1949 roku loretanki stały się zgromadzeniem zakonnym na prawie diecezjalnym, zaś 24 maja 1971 roku uzyskały dekret pochwalny i zatwierdzenie Stolicy Apostolskiej.

Głównym zadaniem apostolskim wspólnoty, która w swej duchowości miała wzorować się na Matce Najświętszej, była praca wydawnicza. W pierwszych latach istnienia zgromadzenia wiązała się ona ściśle z działalnością wydawniczą Założyciela - ks. Kłopotowskiego. Siostry pracowały w jego drukarni mieszczącej się w Warszawie przy Krakowskim Przedmieściu 71. Pełniły funkcje zecerek, introligatorek, prowadziły kolportaż wydawanych książek i broszur.

W 1927 roku w Warszawie przy ulicy Tamka 46 powstała Drukarnia Loretańska, pod kierownictwem s. Antoniny Bartkowiak. Zakonnice drukowały miesięczniki "Kółko Różańcowe" i "Głos Kapłański", redagowane przez ks. Kłopotowskiego. Drukowano także broszury o treści ascetycznej i religijnej. Jednak posiadanie własnej drukarni nie oznaczało niezależności sióstr loretanek w ich działalności wydawniczej. Pracowały nadal pod kierunkiem Założyciela, który decydował o programie wydawnictwa i jakości ukazujących się publikacji. Pełne usamodzielnienie Wydawnictwa Sióstr Loretanek nastąpiło dopiero po śmierci ks. Kłopotowskiego w 1931 roku.

Obok pracy wydawniczej siostry loretanki prowadziły również inne formy apostolatu. Zgromadzenie utrzymywało ochronki, przedszkola, organizowało bezpłatne kolonie letnie dla dzieci z ubogich rodzin, prowadziło działalność charytatywną. Pierwsze loretanki pracowały w ochronce na Bródnie przy ul. Nadwiślańskiej 21. Około 1925 roku została otwarta druga ochronka przy ul. Stalowej na Pradze. W przedszkolu prowadzonym przez loretanki na Bródnie przebywało przeciętnie około stu dzieci. Wywodziły się one głównie z rodzin robotniczych i rzemieślniczych. W roku 1928 Zgromadzenie zaczęło organizować kolonie letnie w Loretto, posiadłości nad rzeką Liwiec zakupionej przez Założyciela. Każdego roku uczestniczyło w nich do czterystu dzieci z rodzin robotniczych z warszawskich dzielnic - Pragi i Bródna, z Radzymina, a także ze Śląska. Tę działalność loretanki prowadziły we współpracy z warszawskim Związkiem Opieki nad Dziećmi Kresów Zachodnich i kontynuowały ją przez cały okres międzywojenny.

W 1930 roku Zgromadzenie otworzyło w sąsiedztwie Loretto w Ossówce placówkę dobroczynną dla ubogich dzieci i starców oraz szkołę kroju i szycia dla okolicznych dziewcząt. W 1931 roku Zgromadzenie posiadało pięć placówek: trzy na terenie Warszawy i dwie poza Warszawą; działalność wydawniczą prowadzono wówczas w dwóch domach loretańskich, zaś pozostałe domy połączone były z placówkami wychowawczo-charytatywnymi.

Obecnie Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Loretańskiej posiada 23 domy, w tym 9 za granicą. Zasadniczy nurt działalności sióstr loretanek stanowi praca wydawnicza i drukarska.

Dom Ojca Ignacego
(2013-01-23 23:32:06)

„I otworzyły się Świetlicy podwoje
a nie przyszło ich tylko dwoje
lecz chyba więcej niż dwadzieścia dwoje”

W poniedziałek 21 stycznia 2013 r. wraz ze wspomnieniem św. Agnieszki i Dniem Babci nastąpiło otwarcie Świetlicy Środowiskowej „Dom Ojca Ignacego” na warszawskiej Pradze prowadzonej przez Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Loretańskiej. W ostatnich tygodniach, gdy przekazywano do publicznej wiadomości zapowiedź otwarcia świetlicy, przychodziły pojedyncze mamy, by zgłosić swoje „pociechy” i do dnia otwarcia zapisanych było kilkanaścioro dzieci.
Gdy w poniedziałkowy ranek Siostry otwierały drzwi świetlicy zastanawiały się ile tych dzieci przyjdzie, jedno, dwoje, kilkoro… Ku wielkiemu zadziwieniu po południu dzieci było już prawie 30! Poczynając od kilkuletnich sympatycznych „maluszków”, które bawiły się w kąciku z zabawkami, po gimnazjalistów, którym również dobrze było w swoim gronie. Czasami w towarzystwie mamy, czy babci lub też sami przybyli do tego nowego dla nich domu. Ufamy, że z czasem polubią ten nowy dom o szczególnej nazwie: „Dom Ojca Ignacego”.

TAK RODZINIE...
2013-01-24 15:52:05

...
PEREGRYGNACJA FIGURY
MATKI BOŻEJ LORETAŃSKIEJ ...
2013-01-07 23:55:37

„RODZINA SAKRAMENTALNA SOLĄ ZIEMI”

Pod takim hasłem...
Świetlica Środowiskowa „Dom Ojca Ignacego”...
2012-12-24 15:00:40

Dziękczynienie za ukończenie remontu.
12 grudnia 2012 r. Dom...
TAK RODZINIE...
2012-11-26 12:10:31

Prenumerata miesięcznika „Tak rodzinie”

Jeżeli chcesz regularnie otrzymywać miesięcznik...
Odpust w sanktuarium Matki Bożej Loretańskiej...
2012-08-27 17:23:59

Loretto
9 września 2012 r.

niedziela

Matka Boża Loretańska sama zatroszczyła się o swoje dzieci! Słoneczny niedzielny poranek – już od godz. 7:00 plac przed sanktuarium zaczął...

ZAPRASZAMY NA SPACER WIRTUALNY...
2012-06-30 18:13:19

...
PROŚBA...
2012-05-05 13:02:16

CELE KULTU RELIGIJNEGOZgromadzenie Sióstr Loretanek
PEKAO S.A. Oddz. Warszawa
56 1240 6074 1111 0000 4993 2799
Z dopiskiem: darowizna na cele kultu religijnego
TERMOMODERNIZACJA...
2012-05-05 13:01:18

Dziękczynienie za ukończenie remontu.

12 grudnia 2012 r. Dom Generalny Warszawa Praga

Dnia 12 grudnia 2012 r. w odremontowanym skrzydle Domu Generalnego Zgromadzenia Sióstr Loretanek na Warszawskiej Pradze, w którym przed kilkoma laty funkcjonowała Świetlica Środowiskowa „Dom Ojca Ignacego”, miała miejsce Msza Święta dziękczynna za ukończony remont. Mszy Świętej przewodniczył Ks. Biskup Kazimierz Romaniuk. W obecności przedstawicieli firm wykonujących prace remontowe, księży proboszczów którzy wraz ze swoimi parafianami wspierali nas w długim okresie remontowym, jak również przedstawicieli innych instytucji, zanosiłyśmy dziękczynnie Bogu za Jego Opatrzność i pomoc wszystkich ludzi dobrej woli, którym bliska była nasza troska o rychłe ponowne uruchomienie Świetlicy Środowiskowej „Dom Ojca Ignacego”. Dziękowałyśmy za każdą osobę, która okazała pomoc materialną czy duchową i prosiłyśmy dla nich o potrzebne łaski. Ufamy, że w najbliższym czasie będziemy mogły otworzyć drzwi naszego domu dla dzieci poszukujących przytulnego i ciepłego miejsca, spragnionych zwykłego posiłku, potrzebujących opieki i troski, czy pragnących spędzić twórczo swój czas wolny.

Wszystkim, którzy pragną dalej wspierać nas na etapie wyposażania pomieszczeń dla dzieci, a także późniejszego funkcjonowania Świetlicy, składamy serdeczne podziękowanie. Każdy dar przeznaczony dla dzieci w „Domu Ojca” to ewangeliczny dar troski o ubogich, bo w zdecydowanym stopniu tacy są podopieczni naszej Świetlicy Środowiskowej.

Niech czas Bożego Narodzenia obfituje w Boże łaski: mocną wiarę i pokój serca, a w Nowym 2013 Roku niech Pan Bóg wszystkim błogosławi.

Siostry Loretanki

Jesień życia w cieniu loretańskich sosen

Dom Pomocy Społecznej Charytatywne Dzieło Miłości im. ks. Ignacego Kłopotowskiego w Loretto k. Kamieńczyka nad Bugiem prowadzony jest przez Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Loretańskiej z siedzibą władz generalnych w Warszawie przy ul. ks. Ignacego Kłopotowskiego 18.

Dom jest przeznaczony dla kobiet w podeszłym wieku i somatycznie chorych – ustawa z dnia 12 marca 2004 o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 175, poz. 1362, art. 56, pkt. 1 i 2). Celem DPS jest zapewnienie mieszkańcom całodobowej opieki oraz zaspokojenie ich niezbędnych potrzeb bytowych na poziomie obowiązującego standardu, określonego w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 19 października 2005 r. w sprawie domów pomocy społecznej (Dz. U. Nr 217, poz. 1837).

Z sercem na dłoni...

Pensjonariusze Domu otoczeni są stale troskliwą opieką sióstr loretanek i personelu świeckiego. Chorzy, tworząc jedną wielką rodzinę ze swoimi opiekunkami, spędzają tu trzeci etap swojego życia. By zaspokajać ich potrzeby duchowe, specjalnie dla nich odprawiana jest codziennie Msza święta.

„...Trwajmy w nabożeństwie do Maryi, a znajdziemy pokój serca, jakiego świat nigdy dać nam nie może ...”
bł. ks. Ignacy Kłopotowski

Oprócz potrzeb duchowych i leczenia farmakologicznego mieszkańcy domu dla poprawy kondycji biorą udział w zajęciach wspierających i podtrzymujących: rehabilitacji fizycznej, gimnastyce rąk i nóg, w malowaniu, klejeniu, rysowaniu, pisaniu i muzykoterapii.

Dzięki środkom finansowym uzyskanym z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach „Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Mazowieckiego 2007-2013 – Priorytet VII – Tworzenie i poprawa warunków dla rozwoju kapitału ludzkiego. Działanie 7.3. Infrastruktura służąca pomocy społecznej” na potrzeby mieszkańców został zmodernizowany i wyremontowany budynek Domu Pomocy Społecznej wraz z dostosowaniem jego funkcji użytkowej dla osób starszych i niepełnosprawnych.
W miejscowości Loretto w ramach działania 413. „Wdrażanie lokalnych strategii rozwoju” objętego PROW na lata 2007-2013. Zgromadzenie Sióstr Loretanek zrealizowało zadanie pod nazwą:

„Zagospodarowanie obszaru przestrzeni publicznej, teren rekreacyjny dla turystów na terenie Sanktuarium Matki Bożej Loretańskiej w Loretto”

Wybudowano trzy daszki osłaniające - wiaty o konstrukcji drewnianej. W każdej wiacie znajduje się stół oraz ławki. Na terenie wykonany został również grill z kamienia naturalnego ogólnie dostępnego. Na terenie rekreacyjnym ustawiono cztery kosze na śmieci i jeden stojak na rowery. Utworzony teren rekreacyjny dla turystów i pielgrzymów pozwala aktywnie i twórczo spędzić czas na świeżym powietrzu licznie przybywającym grupom zorganizowanym jak też indywidualnym osobom. Polepszona atrakcyjność turystyczna miejsca wpłynie na zwiększenie liczby turystów oraz zapewni odpowiedni poziom świadczonych usług turystycznych.

Zrealizowana operacja przyczyni się do lepszego wykorzystania tego terenu dla potrzeb kulturalnych pielgrzymów i turystów oraz pełniejszego i bardziej odpowiedzialnego korzystania z bogatego dziedzictwa krajobrazowego i przyrodniczego. Teren ten znajduje się na obszarze Natura 2000.Troska o przyrodę i zachowanie jej wyjątkowo cennych elementów jest stale podejmowana przez Zgromadzenie Sióstr Loretanek.

Zrealizowana operacja przyczyni się do wzrostu atrakcyjności turystycznej. Położenie miejscowości w niedalekiej odległości od Warszawy, łatwy dojazd sprawi że każdy z odwiedzających to miejsce spędzi miło swój wolny czas.



Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Loretańskiej przy współudziale środków na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich zrealizowało operację pod nazwą: „Zagospodarowanie obszaru przestrzeni publicznej na terenie Sanktuarium Matki Bożej Loretańskiej w Loretto”.

Operacja mająca na celu poprawę jakości życia na obszarach wiejskich przez zaspokojenie potrzeb spolecznych i kulturalnych mieszkańców wsi oraz promowanie obszarów wiejskich, umożliwienie rozwoju tożsamości spoleczności wiejskiej, zachowanie dziedzictwa kulturowego i specyfiki obszarów wiejskich oraz wplyw na wzrost atrakcyjności turystycznej i inwestycyjnej obszarów wiejskich, współfinansowana jest ze środków Unii Europejskiej z Europejskiego Funduszu Rolnego w ramach działania „Odnowa i Rozwój wsi” Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013

W ramach prac polegających na zagospodarowaniu obszaru przestrzeni publicznej wykonano ciąg komunikacyjny długości 219,0 m i plac postojowo rekreacyjny. Prace obejmowały roboty przygotowawcze, ziemne, roboty w zakresie dróg dla pieszych, wykonanie krawężników i obramowań, podbudowy, nawierzchni, instalowanie znaków drogowych. Uzyskano tym samym poprawę infrastruktury technicznej, wprowadzenie ładu przestrzennego, funkcjonalności i estetyki przestrzeni publicznej, zwiększenie dostępności dla celów turystyki, zwłaszcza pielgrzymkowej i religijnej; pełniejsze wykorzystanie walorów i potencjału turystycznego tego obszaru, poprawa bezpieczeństwa mieszkańców i turystów.



UZYSKANA POMOC

Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Loretańskiej uzyskało wsparcie na realizację zadania publicznego pod nazwą „Działalność wychowawczo – profilaktyczna wśród dzieci, młodzieży i ich rodzin ze środowisk najuboższych i dysfunkcyjnych” ze środków Wojewody Mazowieckiego. Zadanie to ma na celu polepszenie działalności Świetlicy Dom Ojca Ignacego na Warszawskiej Pradze której bezpośrednimi są dzieci i młodzież pochodzące z rodzin ubogich i patologicznych . Pomoc ta stanowić będzie istotne wsparcie w procesie resocjalizacji grup społecznych zagrożonych wykluczeniem społecznym i dyskryminacją. Praca z dziećmi zaowocuje poprawa relacji z rodzicami co pośrednio umożliwi niesienie wsparcia całym rodzinom.

dla rozwoju Mazowsza

Modernizacja i rozbudowa Domu Pomocy Społecznej
Charytatywne Dzieło Miłości
Im. Ks. Ignacego Kłopotowskiego w miejscowości Loretto

Beneficjent: Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Loretańskiej
Wartość projektu : 3 004 577,66 PLN
Wartość dofinansowania: 2 175 659, 44 PLN
Poziom dofinansowania z EFRR 85%
Inwestycja realizowana została w okresie : 06.01.2007r. do 31.12.2010 r.

Projekt współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Mazowieckiego 2007-2013

Informacje źródłowe na temat Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Mazowieckiego 2007-2013 znajdują się na stronie :www.mazowia.eu

PODSTAWOWE DANE O PROJEKCIE

1. Nazwa inwestycji

Modernizacja i rozbudowa Domu Pomocy Społecznej Charytatywne Dzieło Miłości im. ks. Ignacego Kłopotowskiego w miejscowości Loretto.

2. Lokalizacja projektu

Rysunek 1: Lokalizacja projektu

Przedmiotem niniejszego projektu jest zlokalizowany jest w miejscowości Loretto k. Kamieńczyka, w powiecie wyszkowskim, w odległości ok. 60 km od Warszawy.

3. Cele projektu

Celem nadrzędnym analizowanego projektu jest zniwelowanie dysproporcji w dostępie do placówek opieki społecznej.

Celem bezpośrednim projektu jest poprawa dostępu osób starszych z województwa mazowieckiego do domów pomocy społecznej.

Osiągnięcie powyższych celów przyniesie następujące efekty:

- Poprawa jakości opieki nad osobami starszymi,
- Zwiększenie liczby miejsc w domach pomocy społecznej,
- Usunięcie barier architektonicznych dla osób niepełnosprawnych.

4. Definicja projektu

Przedmiotem niniejszej inwestycji jest modernizacja i rozbudowa domu pomocy społecznej Charytatywne Dzieło Miłości im. Ks. Ignacego Kłopotowskiego w miejscowości Loretto k/Kamieńczyka w powiecie wyszkowskim.

Przewidziane działania polegać będą na:

- Remoncie budynku domu opieki oraz zmianie i przystosowaniu jego funkcji użytkowej na Dom Pomocy Społecznej (pow. użytk. 863,15 m2),
- Dobudowie zewnętrznej klatki schodowej wraz z windą dla osób niepełnosprawnych,
- Rozbudowie budynku o dodatkowe skrzydło o powierzchni użytkowej 272,29 m2,
- Termomodernizacji obiektu wraz z montażem instalacji solarnej,
- Instalacji systemu wezwaniowo-alarmowego,
- Montażu systemu oddymiania obiektu,
- Zakupie i instalacji:
o sprzętu medycznego,
o sprzętu rehabilitacyjnego,
o sprzętu audiowizualnego do terapii zajęciowej,
o sprzętu i wyposażenia pomieszczeń.

Realizacja inwestycji umożliwi uruchomienie 5 dodatkowych usług wspomagających funkcjonowanie domu pomocy społecznej:

- prowadzenie zajęć rehabilitacyjnych,
- prowadzenie terapii zajęciowej dla osób niepełnosprawnych,
- udzielanie zabiegów z zakresu tlenoterapii,
- udzielanie zabiegów z zakresu hydromasaży,
- prowadzenie terapii fizykalnej.

Wnioskodawca przewiduje świadczenie wskazanych powyżej usług również dla mieszkańców okolicznych gmin wchodzących w skład powiatu wyszkowskiego i powiatów ościennych

W wyniku realizacji inwestycji powstaną 63 nowe miejsca w domu pomocy społecznej, przygotowane na przyjęcie osób potrzebujących z terenu województwa mazowieckiego.

Sanktuarium
Matki Bożej Loretańskiej

Początki sanktuarium maryjnego w Loretto sięgają 1928 roku. Wówczas ks. Ignacy Kłopotowski, założyciel Zgromadzenia Sióstr Loretanek, ówczesny proboszcz parafii Matki Bożej Loretańskiej w Warszawie, zakupił od dziedzica Ziatkowskiego duży majątek pod nazwą Zenówka, położony nad rzeką Liwiec, w odległości 60 kilometrów od stolicy. Dnia 27 marca 1929 roku zmieniono urzędową nazwę miejscowości na Loretto, nawiązując w ten sposób bezpośrednio do Sanktuarium Świętego Domku Matki Bożej w Loreto (pisane przez jedno „t”) koło Ankony we Włoszech.

Święty Domek w Loreto, a właściwie jego ściany, zostały przywiezione z Ziemi Świętej do Europy przez krzyżowców. Jak mówi tradycja, w domku tym żyła Matka Boża i Pan Jezus, stąd jego wielkie znaczenie dla chrześcijaństwa. Początkowo umieszczono go w Jugosławii, później przeniesiono do Włoch, w okolice Ankony i postawiono w lesie laurowym, stąd późniejsza nazwa Loreto. Jednocześnie z postawieniem Domku, w ołtarzu umieszczono figurę Matki Bożej z Dzieciątkiem. Rzeźba posiada dwie charakterystyczne cechy: jedna dalmatyka okrywa dwie postacie, a twarze Matki Bożej i Dzieciątka mają ciemne oblicza. W 1981 roku do polskiego Loretto sprowadzono wierną kopię tej figury.

Na początku w Loretto była skromna kapliczka w lesie, którą następnie przeniesiono do murowanego budynku. Z uwagi na wzrastającą liczbę wiernych przychodzących na nabożeństwa zaczęto myśleć o wybudowaniu dużej kaplicy poświęconej Matce Bożej Loretańskiej. Prace rozpoczęto w 1952 roku. Pomimo utrudnień ze strony władzy komunistycznej w 1959 roku kaplica była już w stanie surowym. Pierwsza Msza święta została odprawiona 19 marca 1960 roku. Prace nad wykończeniem kaplicy trwały przez wiele lat. W 1971 roku wykonano elewację zewnętrzną, umieszczając na frontonie grafikę przedstawiającą Matkę Bożą Loretańską z napisem: „Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu i Matce Bożej Loretańskiej 1971’’.

Ostateczny wystrój nadał kaplicy artysta Jerzy Machaj, a jej poświęcenia dokonał 19 lutego 1984 r. ks. bp Jerzy Modzelewski. Początkowo kaplica była pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej, a od momentu sprowadzenia z Włoch figury Matki Bożej Loretańskiej – jest pod wezwaniem Matki Bożej Loretańskiej.

Obecnie w Loretto mieści się klasztor sióstr loretanek i dom nowicjatu, dom dla starców pod nazwą „Dzieło Miłości im. Ks. Ignacego Kłopotowskiego”, domy rekolekcyjne, wypoczynkowe, kolonijne.

Odpust w Loretto odbywa się w niedzielę po 8 września, święcie Narodzenia Matki Bożej. Sanktuarium w Loretto jest coraz częściej celem pieszych pielgrzymek z okolicznych dekanatów i parafii. Wierni przybywają tu, aby modlić się przed figurą Matki Bożej Loretańskiej i przy grobie błogosławionego ks. Ignacego Kłopotowskiego.

Formacja

Czy miłujesz mnie więcej aniżeli ci ? ( J 21, 15)
Siostry Loretanki składając profesję zakonną zobowiązują się publicznym ślubem do zachowania trzech rad ewangelicznych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Do Zgromadzenia przyjmowane są dziewczęta, które prawdziwie szukają Boga i chcą Jemu poświęcić swoje życie. Formacja podstawowa obejmuje trzy zasadnicze okresy: postulat, nowicjat i juniorat. Czas od wstąpienia do złożenia ślubów wieczystych trwa około ośmiu lat.
Postulat jest okresem próby powołania i wprowadzenia w życie zakonne. Dziewczętom rozpoczynającym życie w zgromadzeniu towarzyszy siostra po ślubach wieczystych.
Nowicjat jest podstawowym okresem formacji, w którym nowicjuszka dokładniej rozpoznaje swoje powołanie i wchodzi w sposób życia w naszym Zgromadzeniu. Nowicjat trwa dwa lata. Pierwszy rok poświęcony jest ściśle formacji, edukacji, wejściu w życie modlitwy, stały kontakt z Bogiem, w duchowość Zgromadzenia. Drugi rok służy praktycznemu wejściu w życie wspólnoty i dzieła apostolskie. Wysiłki nowicjuszki wspiera i ukierunkowuje mistrzyni nowicjatu. Złożenie pierwszej profesji kończy nowicjat a otwiera następny etap jakim jest juniorat.

fot. Michał Grychowski

Juniorat jest to czas dokładniejszego poznania siebie i charyzmatu Zgromadzenia oraz przygotowania się do złożenia ślubów wieczystych. Juniorystki pod kierunkiem mistrzyni junioratu pogłębiają swoje życie wewnętrzne i przygotowują się umysłowo i technicznie do działalności apostolskiej. Juniorat trwa pięć lat. W tym okresie juniorystki odnawiają profesję czasową każdego roku.
Po złożeniu ślubów wieczystych każda siostra jest odpowiedzialna za własną formację, która powinna być kontynuowana i udoskonalana przez całe życie.

Powołanie jest darem i tajemnicą Bożego wybrania, a także źródłem pewnego niepokoju, ale i rozradowania.

1. Apostolstwo słowa drukowanego
Jako apostołki prasy katolickiej prowadzimy wydawnictwa i drukarnie w Polsce i za granicą, służąc całemu Kościołowi.

2. Apostolstwo nauczania i wychowania
Wierne idei Założyciela – bł. ks. Ignacego Kłopotowskiego – który z miłością wychodził do sierot, najbiedniejszych dzieci i zagrożonej moralnie młodzieży, podejmujemy prace wychowawczo-katechetyczne.

3. Apostolstwo dobroczynne
Idąc za przykładem miłości bł. ks. Ignacego do ubogich, w których żyje i cierpi Chrystus, podejmujemy prace charytatywne, prowadząc domy opieki dla chorych oraz odwiedzając chorych i biednych w ich domach.

4. Apostolstwo życia codziennego
Poprzez wzajemną miłość, współpracę, pełnienie czynów miłosierdzia i dzielenie się dobrą książką staramy się dawać świadectwo życia ewangelicznego, przepajając środowiska, w których żyjemy i pracujemy, duchem Chrystusowym.

Dom Generalny

ul. Ks. Ignacego Kłopotowskiego 18
03-717 Warszawa
tel.  (0-22) 619-14-86
e-mail: loretanki_domgen@op.pl
Kliknij, aby otworzyć mapę dojazdu do nas
Placówki w Polsce:
AUGUSTÓW
ul. Nowowiejska 22
16-300 Augustów
tel.  (0-87) 643-23-22

DROHICZYN
ul. Kraszewskiego 4
17-312 Drohiczyn
tel.  (0-85) 655-83-42

GARWOLIN
ul. II Armii Wojska Polskiego 10
08-400 Garwolin
tel.  (0-25) 682-48-08

GÓRA PUŁAWSKA
ul. Kościelna 9
24-122 Góra Puławska
tel.  (0-81) 880-51-89

KRYNICA
ul. Źródlana 15
33-380 Krynica
tel.  (0-18) 471-22-37

LORETTO
Loretto k. Kamieńczyka
07-202 Wyszków
tel./ fax  (0-29) 741-17-37
tel./  (0-29) 741-17-87

Dom Pomocy Społecznej „Dzieło Miłości im. Ks. Ignacego Kłopotowskiego”
tel.  (0-29) 596-66-31
e-mail: dps.loretto@wp.pl
http://www.dps.loretanki.eu

LUBLIN
ul. Hiacyntowa 4
20-043 Lublin
tel.  (0-81) 747-92-89

MIŃSK MAZOWIECKI
Plac Kilińskiego 8
05-300 Mińsk Mazowiecki
tel.(0-25) 758-35-78

ul. Kard. St. Wyszyńskiego 54
05-300 Mińsk Mazowiecki
tel.(0-25) 758-66-48

WARSZAWA - Bródno
ul. Ogińskiego 7a
03-318 Warszawa
tel.(0-22) 811-70-91
Kliknij, aby otworzyć mapę dojazdu do nas

Niepubliczne Przedszkole Sióstr Loretanek
tel./fax  (0-22) 811-38-29

WARSZAWA - Dom Biskupa
ul. Ratuszowa 5
03-461 Warszawa
tel.  (0-22) 619-43-92

WARSZAWA Rembertów
Wydawnictwo Sióstr Loretanek
ul. L. Żeligowskiego 16/20
04-476 Warszawa
tel.  (0-22) 673-58-38
e-mail: wsl@loretanki.pl
www:www.loretanki.pl/wydawnictwo/
Kliknij, aby otworzyć mapę dojazdu do nas

ŻEGIESTÓW
Żegiestów 68
33-370 Muszyna
tel.  (0-18) 471-72-74

Placówki za granicą:
BAIA MARE - Rumunia
Surorile Lauretane
str. Inocentiu Miciu Klein 23
430151 Baia Mare, Romania
e-mail: surorile.lauretane@yahoo.it
www: www.surorilelauretane.ro

CHICAGO - USA
Sisters Mother of God of Loretto
6961 W. Belmont Ave.
Chicago, IL 60634, USA
tel. (0-01) 773-385-84-72
fax (0-01) 773-385-56-31
e-mail: admin@radiomaryjachicago.org

BERGAMO - Włochy
Centro Don Orione
Suore Loretane
via Don Orione 6
24100 Bergamo, Italia

PESSANO - Włochy
Suore Loretane
via Papa Giovanni XXIII nr 4
20060 Pessano con Bornago (MI), Italia
tel/fax (0-39) 02-95-741-935
e-mail: info@mimep.it
www: www.mimep.it

SOCZI - Rosja
Cёcтpы Лopeтaнки
Kpacнoдapcкий кpaй
а/я 36
г. Сочи 354057
Россия Russia
tel/fax (0-07) 8622-616-081
e-mail:loretankisochi@mail.ru
TUAPSE - Rosja
Cёcтpы Лopeтaнки
352 800 Tyaпce
Kpacнoдapcкий кpaй
Yл. Дзepжинcкoгo 40
tel/fax (0-07) 8616-720-484
e-mail:csl.tuapse@mail.ru
BRACŁAW - Ukraina
Cecтpы Лopeтaнки
вyл. Koмapoвa, 1
c.м.т. БPAЦЛAB
Heмиpiвcький p-н
Вiнницькa oбл.
22870
tel/fax (0-0380) 433-151-823
e-mail:loretankibraclav@mail.ru




Okno życia
Dnia 25 marca 2009 r., w Domu Generalnym Zgromadzenia w Warszawie przy ul. Ks. Ignacego Kłopotowskiego 18, zostało otwarte „okno życia”. Przy współudziale Zgromadzenia, ks. abp Henryka Hosera SAC, Caritas diecezji warszawsko-praskiej i pary nowożeńców Ewy i Marcina, którzy w znacznej części finansowali to przedsięwzięcie było możliwe otwarcie „okna życia”. Tego dnia nieszporom z uroczystości Zwiastowania Pańskiego przewodniczył i słowo do zebranych wygłosił ks. abp Henryk Hoser SAC, następnie poświęcił „okno życia”. Do dzisiaj „praskie okno życia” służy jedynie jako symbol, gdyż wszystkie sygnały alarmowe, jak dotychczas były fałszywe. Jest to symbol troski o życie, przypomnienie dla każdego przechodnia i dla każdej loretanki, że zgodnie ze słowami bł. ks. Ignacego Kłopotowskiego „Każde istnienie ludzkie od śmierci zachowane, to zasługa wielka dla Ojczyzny”.

Aby pomóc dziecku i otrzymać pomoc prawną, psychologiczną oraz rzeczową skontaktuj się z Katolickim Ośrodkiem Adopcyjno-Opiekuńczym w Warszawie
Katolicki Ośrodek Adopcyjno-Opiekuńczy
ul. Grochowska 194/196 (przy Rondzie Wiatraczna)
04-357 Warszawa
tel.: 22 619 63 95
www.adopcja.org

Co to jest Okno Życia?
Okno Życia jest to specjalnie przygotowane miejsce, w którym matka może zostawić nowonarodzone dziecko nie narażając jego lub siebie na niebezpieczeństwo pozostając równocześnie anonimowa. Okno Życia zapewnia dyskrecję i bezpieczeństwo.
Zadaniem sióstr czuwających przy Oknie Życia jest zapewnienie ciepła i opieki pielęgnacyjnej w pierwszych chwilach pobytu dziecka w Oknie Życia, zapewnienie opieki lekarskiej w szpitalu skąd dziecko jest kierowane do pogotowia rodzinnego. Równocześnie rozpoczyna się procedura adopcyjna. Jest to, więc zapewnienie dziecku pozostawionemu przez matkę życia w rodzinie.

Komu ma służyć okno życia?
- Okno życia może być alternatywą dla matki, która chciałaby dokonać aborcji.
- Rozwiązaniem trudnej sytuacji dla kobiety, która wstydzi się swego błogosławionego stanu – jest ona dla niej ciężarem, a nie błogosławieństwem - nie chce jednak zabijać poczętego w niej nowego życia.
- Rozwiązaniem w sytuacji pewnego napiętnowania społecznego, gdy kobieta oczekująca potomstwa nie znajduje akceptacji w najbliższym środowisku, co zmusza ją do porzucenia dziecka.
- Okno Życia jest bezpieczną sytuacją dla dziecka, które matka chciałaby porzucić w ustronnym miejscu narażając jego życie.
- Drogą wyjścia dla matki, której brakuje odwagi, aby po urodzeniu pozostawić „niechciane” dziecko w szpitalu.
- Miejscem ochrony życia dla dziecka narodzonego poza szpitalem, z ciąży ukrywanej.
Okno Życia jest przypomnieniem ludzkich praw:
- Troski o życie każdego człowieka, zwłaszcza bezbronnego,
- Godności i świętości ludzkiego życia,
- Wołaniem o miłość rodzicielską.
Drodzy Członkowie
Rodziny Loretańskiej!
Sobór Watykański II i dokumenty Kościoła dotyczące życia zakonnego zachęcają zakony do współpracy z kapłanami oraz ze wszystkimi stanami żyjącymi w świecie. Zgromadzenie od momentu powstania czyniło to sporadycznie na wielu odcinkach pracy apostolskiej.
Od 1999 roku Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Loretańskiej dzieli się charyzmatem przekazanym przez Założyciela, bł. ks. Ignacego Kłopotowskiego, zarówno z osobami duchownymi, jak również z ludźmi świeckimi w sposób zorganizowany. Z wielką radością przyjmuje i wita każdego, kto pragnie włączyć się do „Rodziny Loretańskiej”.
Inicjatywę Rodziny Loretańskiej przyjął z zadowoleniem i zatwierdził dla niej zarys Statutu dnia 21 stycznia 2008 roku pasterz diecezji warszawsko-praskiej, ks. arcybiskup Sławoj Leszek Głódź.
Treść statutu niech będzie drogowskazem dla ciągle wzrastającej liczby tych, którzy pomagają Matce Bożej doprowadzać ludzi do zbawienia, odnawiać duchowe oblicze ziemi poprzez modlitwę, ofiarę i świadectwo chrześcijańskiego życia w wierze, nadziei i miłości.

s. M. Zofia Alina Chomiuk
Przełożona Generalna
Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Loretańskiej
Statut - plik do pobrania

„Dla Boga i dla nieba
wszystko należy uczynić, wszystko poświęcić”Bł. Ks. I. Kłopotowski

Dołącz do wspólnoty
Sióstr Loretanek
i na wzór Maryi,
Matki Słowa Wcielonego,
głoś Chrystusa światu
przez modlitwę,
apostolstwo słowa drukowanego,
czyny miłosierdzia.

Zgromadzenie nasze powstało w 1920 r. w Warszawie, jako odpowiedź na potrzeby ludu Bożego, a zarazem jako wyraz troski Założyciela, ks. I. Kłopotowskiego, o formację duchową człowieka.

Siostry pełnią misję apostolskiego pogotowia – stąd krzyżyk na welonie. Spieszą więc z pomocą tam, gdzie najbardziej trzeba nieść Jezusa; do dzieci i młodzieży, do chorych i ubogich, do sierot, do tych, którzy cierpią głód chleba i miłości… Główny charyzmat to służba Słowu Wcielonemu poprzez środki społecznego przekazu.

Niesienie Jezusa dzisiejszemu udręczonemu światu jest wielką radością i odpowiedzialnym zadaniem. A jeśli Jezus Ciebie prosi, byś włączyła się w tę misję, jaką Mu dasz odpowiedź?

Chętnie będziemy wspierać Twoją decyzję naszą modlitwą.
Zapraszamy!

WIECEJ NA STRONIE:
www.powolanialoretanki.pl

SIOSTRY LORETANKI ZAPRASZAJĄ DZIEWCZĘTA

na:
√ comiesięczne spotkania,
√ zimowisko,
√ obóz wędrowny,
√ wakacje w Loretto,

aby:
√ poznać siebie, poznać Boga,
√ poznać nowych przyjaciół,
√ znaleźć drogę swojego życia.

WIECEJ NA STRONIE:
www.powolanialoretanki.pl

s. Teresa Kamińska
referentka powołaniowa
Zgromadzenia Sióstr Loretanek

Błogosławiony ks. Ignacy Kłopotowski
Ksiądz Ignacy Kłopotowski urodził się 20 lipca 1866 r. w Korzeniówce w parafii Drohiczyn nad Bugiem w guberni rodzieńskiej. Kształcił się w gimnazjum klasycznym w Siedlcach. W roku 1883 wstąpił do Seminarium Duchownego w Lublinie. Jako alumn czwartego kursu został wysłany na dalsze studia do Akademii Duchownej w Petersburgu, którą ukończył ze stopniem magistra teologii. Święcenia kapłańskie otrzymał 5 lipca 1891 r. w katedrze lubelskiej z rąk ks. bpa Franciszka Jaczewskiego.
Po święceniach objął obowiązki wikariusza parafii Nawrócenia Świętego Pawła w Lublinie. W roku 1892 otrzymał nominację na kapelana szpitala Świętego Wincentego oraz profesora Seminarium Duchownego, gdzie w ciągu czternastu lat prowadził wykłady z Pisma świętego, katechetyki, kaznodziejstwa, teologii moralnej i prawa kanonicznego. Drugą placówką jego pracy kapłańskiej był wikariat katedralny (1892-1894), a następnie pełnił obowiązki rektora kościoła podominikańskiego Świętego Stanisława. Codzienna praca duszpasterska zetknęła młodego kapłana z nędzą moralną i materialną, bezrobociem, sieroctwem, ciemnotą i zacofaniem, w jakich żyła znaczna część ówczesnego społeczeństwa w trudnych warunkach zaboru rosyjskiego. Wiedziony głęboką wrażliwością na potrzeby ludzi oraz szczególnym uczuciem wdzięczności wobec Boga za dar kapłaństwa, zakłada szereg instytucji dobroczynnych: Dom Zarobkowy w Lublinie, szkołę rzemieślniczą, Przytułek Świętego Antoniego dla upadłych moralnie kobiet, sierocińce w Lublinie, w Jacku koło Lubartowa i w Opolu Lubelskim oraz domy dla starców na Sierakowszczyźnie i Wiktorynie. Nie umiał pozostawać biernym wobec czyich potrzeb, lecz usiłował im zawsze zaradzić. O środki na utrzymanie swoich dzieł starał się sam, pobudzając do ofiarności zamożniejszych, a w razie potrzeby osobiście kwestował z wózkiem po ulicach Lublina. Z czasem przekazywał swoje zakłady zgromadzeniom zakonnym, ponieważ bardzo cenił poświęcenie osób zakonnych i z całym zaufaniem powierzał im swoich podopiecznych.
Jako rektor kościoła Świętego Stanisława udzielał pomocy unitom. Był też inicjatorem założenia sieci szkół wiejskich w dobrach Jana i Marii Kleniewskich przy pomocy bezhabitowego Zgromadzenia Sióstr Służek Niepokalanej z Mariówki, za co spotkały go represje ze strony władz rosyjskich.
Nie poprzestawał na zaspokajaniu elementarnych potrzeb najbiedniejszych, lecz pragnął nieść im pomoc duchową, religijną i kulturalną. Już w pierwszych latach kapłaństwa wydawał modlitewniki i broszury o treści religijnej. Po ukazie tolerancyjnym Mikołaja II w 1905 roku zaczął wydawać dziennik „Polak-Katolik”, tygodnik „Posiew”, miesięcznik „Dobra Służąca”. Poprzez swe wydawnictwa skierowane do naszerszego kręgu czytelników, zwłaszcza do wsi i biedoty miejskiej, pragnął podnieść znajomość podstawowych prawd wiary i zasad moralności chrześcijańskiej wśród najbardziej zaniedbanych, umacniac ducha religijnego i patriotycznego, aby zachować te najbiedniejsze warstwy społeczeństwa dla polskości i katolicyzmu. Program ten wyrażało hasło jego czasopism zaczerpnięte z pism Skargi: „Z Bogiem i Narodem”. Zdawał sobie sprawę, że zasięg oddziaływania duszpasterskiego nawet najgorliwszych kapłanów jest zawsze ograniczony. Dostrzegał potęgę wpływu słowa drukowanego i powtarzał za bpem mogunckim W Kettelerem, że „gdyby św. Paweł żył obecnie, byłby dziennikarzem”. Publicystyczna i wydawnicza działalność ks. Kłopotowskiego była swoistym odpowiednikiem i przedłużeniem ówczesnego ruchu masowych rekolekcji parafialnych oraz misji.
W 1908 r. przeniósł się z działalnością wydawniczą do Warszawy, aby ją rozwinąć na szerszą skalę. Obok pism zainicjowanych w Lublinie rozpoczął wydawanie miesięcznika „Kółko Różańcowe” i pisemka dla dzieci „Anioł Stróż”. Po odzyskaniu niepodległości wnowił i redagował „Przegląd Katolicki”, a pod koniec życia podjął inicjatywę wydawania miesięcznika „Głos Kapłański”. W dalszym ciągu wydawał i rozpowszechniał setki tysięcy broszur i modlitewników. Mimo kłopotów z cenzurą, trudności finansowych i krytyki ze strony prasy liberalnej trwał wierne przy tej formie apostolstwa. W trudnym okresie kryzysu gospodarczego podtrzymała go życzliwa zachęta nuncjusza Achillesa Ratti. Kard. Aleksander Kakowski również z wielką życzliwością popierał pracę wydawniczą ks. Kłopotowskiego i powierzał mu różne odpowiedzialne stanowiska: rektora kościoła Świętego Floriana na Pradze, dziekana praskiego, kanonika gremialnego kapituły warszawskiej.
Aby zapewnić ciągłość zapoczątkowanej przez siebie akcji apostolskiej przez słowo drukowane, w 1920 r. założył Zgromadzenie Sióstr Loretanek. W 1928 r. założył Loretto, ośrodek kolonijny dla biednych dzieci i dla staruszek. Dziś Loretto stało się Sanktuarium Matki Bożej Loretańskiej. Po przeniesieniu się do Warszawy nie zaprzestał działalności na rzecz opuszczonych i biednych. Popierał w prasie, a także i własną ofiarnością Towarzystwo Św. Wincentego ļ Paulo. Współpracował z Siostrami Miłosierdzia. Organizował bezpłatne kuchnie, kolonie i ochronki dla biednych dzieci, zakłady dla staruszek. Od początku do tych akcji włączył siostry loretanki. Za jego staraniem po I wojnie światowej część placówek dobroczynnych w Warszawie na Pradze objęły siosty albertynki i bracia albertyni. Według relacji osób, które go znały, ks. Kłopotowski był „prawdziwym ojcem, opiekunem sierot”.
Zmarł w Warszawie 7 września 1931 r., w wigilię święta Narodzenia Najśw. M. Panny, którą czcił i kochał. W dniu śmierci ostatnią Mszę św. swego życia odprawił przy Jej ołtarzu w kościele św. Floriana.
Pogrzeb Sługi Bożego odbył się 10 września i zgromadził liczne rzesze wiernych, którzy go szanowali i kochali dając temu wyraz przez czuwanie przy zwłokach, pocieranie obrazków i różańcy o trumnę.
Początkowo pochowany był w Warszawie, w katakumbach cmentarza powązkowskiego, a w pierwszą rocznicę śmierci staraniem sióstr loretanek ciało Sł. Bożego zostało przeniesione i złożone ze czcią w przygotowanym grobowcu na cmentarzu o Loretto. Następnie w 2000 r. przeprowadzono ekshumację i dobrze zachowane szczątki umieszczono w kaplicy Sanktuarium M.B. Loretańskiej.